ვენერა მეორე პლანეტაა მზიდან და მას ხშირად დედამიწის მეგობარს ან დობილს უწოდებენ, ვინაიდან ორივე ციური სხეული ერთმანეთს საკმაოდ სიდიდითა და შემადგენლობით ძალიან ჰგავს.

ვენერა დედამიწას ყველა სხვა პლანეტაზე მეტად უახლოვდება ხოლმე. კოსმონავტიკაში ვენერა ცნობილია როგორც ”ცისკრის ვარსკვლავი”, რადგან მისი დანახვა დაისის შემდეგ შეიძლება, ან განთიადის დროს.

კოსმოსური ეპოქის პირველ წლებში ასტრონომების ცოდნა ვენერას შესახებ ძალიან მწირი იყო. სინამდვილეში, ისინი შემოიფარგლებოდნენ ყველაზე ზოგადი ფაქტებით, მაგალითად, პლანეტა ზომით დედამიწაზე ოდნავ პატარაა და მისი ზედაპირი მუდმივად იმალება სქელი ღრუბლებით. რა არის მათ ქვეშ, დავის საგნად რჩება. მაშასადამე, მისიები ვენერაზე ფაქტობრივად იყო ფრენა უცნობ ობიექტზე.

Venera-7 მიუთითებდა, რომ სადესანტო ზონაში ტემპერატურა აღემატებოდა 450 °C-ს, ხოლო ატმოსფერული წნევა იყო 90 ატმოსფერო. ამ მონაცემებმა საბოლოოდ დამარხა ვენერაზე სიცოცხლის პოვნის ყველა იმედი.

ვენერას შესწავლის შემდეგი ნაბიჯი იყო მისი ზედაპირის სურათების გადაღება. საბედნიეროდ, სინათლის დონის გაზომვამ აჩვენა, რომ ის შედარებულია დედამიწაზე მოღრუბლულ დღეს. ეს ნიშნავს, რომ ჩვენ შეგვიძლია გადავიღოთ ფოტოები ვენერაზე.

ვენერას შესწავლის შემდეგი ნაბიჯი ზედაპირის კადრზე აღბეჭდვა იყო. საბედნიეროდ, სინათლის დონის გაზომვამ აჩვენა, რომ ის შედარებულია დედამიწაზე მოღრუბლულ დღეს. ეს ნიშნავს, რომ ჩვენ შეგვიძლია გადავიღოთ ფოტოები ვენერაზე. მაგრამ როგორ გადაიღოს ეკიპაჟმა ფოტოები ასეთ ექსტრემალურ პირობებში? ცხადი იყო, რომ თუ კამერა დამცავი გარსის გარეთ იქნებოდა განთავსებული, მაშინ უზარმაზარი წნევა და ტემპერატურა გაანადგურებდა მას. ამიტომ, ინჟინერებმა განათავსეს ტელეფოტომეტრი ლანდერის შიგნით. სპეციალური ილუმინატორის მეშვეობით ზედაპირიდან სინათლე პერისკოპის მოწყობილობამდე მიდიოდა, რომელიც შემდეგ კამერას აგზავნიდა.

1975 წელს საბჭოთა კოსმოსურმა ხომალდებმა Venera-9-მა და Venera-10-მა გადასცეს პლანეტის პირველი შავ-თეთრი პანორამები. საინტერესოა, რომ სანამ ზოგიერთი მეცნიერი ვარაუდობდა, რომ ზედაპირზე უზარმაზარი ზეწოლის გამო, იქნებოდა ისეთი ძლიერი რეფრაქციის ეფექტი, რომ ვენერას ყველა კრედიტორს შეეძლო საკუთარი თავის გადაღება. სხვა მოსაზრების თანახმად, პლანეტის ზედაპირი შესაძლოა მთლიანად ნისლმა დაიმალოს.

საბჭოთა მეცნიერების შემდეგი მიზანი იყო ვენერას ფერადი გამოსახულების მიღება. ეს დავალება დაეკისრა სადგურებს Venera-11 და Venera-12, რომლებიც გაშვებული იქნა 1978 წელს. ორივე კრედიტორი წარმატებით დაეშვა და პლანეტის ზედაპირზე ერთ საათზე მეტი მუშაობდა. თუმცა, MCC-მ არ მიიღო პანორამა ძალიან შეურაცხმყოფელი მიზეზის გამო: დამცავი გადასაფარებლები უბრალოდ არ იშლებოდა კრედიტორების ფოტომეტრებიდან.

მომდევნო ოთხი ათწლეულის განმავლობაში არცერთ სხვა კოსმოსურ მისიას არ უცდია ვენერას კრედიტორების მიღწევების გამეორება. სავარაუდოდ, ვენერას ზედაპირის ახალ სურათებს DAVINCI+-ის მისიით უახლოეს ათწლეულში მიიღებენ. ამ ფარგლებში NASA გეგმავს პლანეტის ატმოსფეროში ზონდის ჩაგდებას, რომლის ინსტრუმენტებში იქნება ინფრაწითელი კამერა. ვარაუდობენ, რომ დაღმართის დროს ის გადაიღებს ალფას რეგიონის მაღალმთიან რეგიონს.